Tienerpooiers zijn mensenhandelaars. Dit besef kost bij veel slachtoffers tijd om te aanvaarden. Het proces verloopt zo gradueel en je bent zo betrokken in je eigen relatie dat het moeilijk is om de signalen duidelijk te zien. Doe bij twijfel onze korte relatietest!

Maar wat zijn die signalen dan? Dat zijn onder andere de termen die in het filmpje voorkomen, dit zijn woorden die delen van de methode van een tienerpooier beschrijven. Deze lopen door elkaar en kunnen tegelijk worden ingezet.

Ons doel is om zoveel mogelijk mensen, jongeren en hun omgeving bewust te maken van deze methoden, het begrijpen van de juiste woorden kan namelijk helpen de methoden sneller te herkennen.

Hieronder vind je voor iedere term een kort verhaal, uit het leven van verschillende slachtoffers gegrepen, om een beeld te geven van hoe deze problematiek eruit kan zien in de realiteit.

Deze informatie en getuigenissen maken jongeren bewust van de problematiek, maken hen weerbaarder en wapenen hen tegen uitbuiters. Ook ouders, vrienden, familie, leraars, voogden en begeleiders leren op deze manier hoe uitbuiting eruit ziet én waar ze terecht kunnen met vragen. Iedereen kan slachtoffer worden van een tienerpooier. Deze strijd kunnen we enkel winnen door hem samen aan te gaan. Dus deel het filmpje, onze website en alle materialen met iedereen in je omgeving.

Lovebombing

Z – Het ging slecht thuis, mijn ouders stuurde me naar een instelling. Ik wilde eerst niet en al die regels daar en mensen die denken iets over u te zeggen te hebben. Ik vond het vreselijk, maar toen leerde ik hem kennen.

Hij deed van in het begin echt alles voor mij, als ik iets nodig had dat ze hier in de instelling niet hebben, regelde hij het voor mij. Bij ieder bezoek bracht hij wel een cadeautje mee, gewoon om me te laten zien hoe graag hij me zag. Hij vroeg steeds vaker wat ik aan het doen was en met wie ik was, maar dat is omdat hij me zo graag ziet en me wil beschermen voor gevaarlijke mensen hier in de instelling en de leiding die me hier alleen maar langer willen houden.

Hij vraagt me niet om dingen te doen die ik niet wil. Ik heb één keer seks gehad met een kennis van hem omdat hij daar schulden had, maar dat was maar één keer en ik heb het zelf voorgesteld, het kon ook niet anders. Ik kon ook wel eens iets terug doen voor alle liefde en cadeautjes die hij altijd voor me kocht? Hij vroeg me wel ook om andere meisjes te regelen, “makkelijke meisjes” noemde hij ze, om met zijn vrienden te gaan stappen.

Ik wil eigenlijk geen meisjes regelen, ik wil uit die wereld van instellingen en seks voor geld, maar ik wil hem niet kwijt. Ik zou nooit aangifte doen, ik praat liefst met niemand omdat ze hem allemaal van mij weg willen nemen en er is niemand die zoveel om mij geeft als hij. Niemand die zoveel voor mij doet.

Shaming

Y – Ik wist eigenlijk al vrij vroeg dat ik homo was. De beslissing om dat te verbergen, was niet bewust. In mijn omgeving gebeurde het gewoon niet. Nee, ik zeg het anders: het mocht het niet gebeuren.

Dat verbergen lukte me wel best goed. Ik had vriendinnetjes en kreeg zelfs opmerkingen dat ik minder achter de meisjes moest jagen. Vanbinnen voelde ik me misschien kut, maar dat liet ik echt niet zien. Ik voelde me ook niet slecht omdat ik niet kon zijn wie ik wou zijn, maar vooral omdat ik hoorde wat mijn vrienden en familie over holebi’s dachten…

En toen was hij daar ineens. Hij was ouder maar ik kon aan zijn blik zien dat hij wist hoe ik in elkaar zat. In het begin waren we gewoon vrienden. Daarna wat meer. “Binnen mijn vriendengroep zijn er meer zoals wij” zei hij. Hij zou me wel eens aan hen voorstellen, maar ik mocht er met niemand over spreken: “Jij weet ook hoe het zit. Dan is het voor ons gedaan.” Ik snapte dat, ik wilde zo graag meer mensen ontmoeten die deze situatie ook begrepen…

Die eerste ontmoeting was meteen al fout. Ik was veertien. Hij en zijn vrienden ergens in de dertig, sommigen al getrouwd met kinderen. Ik durfde geen nee zeggen, zij waren ervaren. Hij zoekt me op in de wijk en neemt me mee, ik schaam me kapot en wil weg, maar ik kan me niet voor hem verbergen zonder dit uit te leggen aan mijn familie. Ik zit vast…

Grooming

A – Ik was 11 jaar toen ik hem leerde kennen op het pleintje voor mijn huis. Hij was de neef van een van mijn vriendinnetjes. Diezelfde dag voegde hij mij toe op Snapchat.

We chatten uren en dagen aan een stuk. Hij was al 18 en ik had hem wijsgemaakt dat ik al 15 was. Hij was lief, grappig en gaf om mij. Op een dag stuurde hij bijvoorbeeld een foto van mij door in lingerie, een foto die ik eerder naar een vriendin had gestuurd. Ik was in paniek, maar hij was lief. Hij gaf me complimenten en zei dat ik er goed uitzag. Hij had deze foto via een exposing pagina op Telegram, maar hij zou er persoonlijk voor zorgen dat die eraf ging.

Sextortion

A – De week erop ging ik op vakantie naar een warm land en hij vroeg me om vakantiefoto’s. Ik vond hem leuk en stuurde ook foto’s waar ik in bikini opstond. Hij had me toch ook al eens in lingerie gezien. Hij prijsde me de wereld in en vroeg achter gewaagdere foto’s. Ik durfde geen neen zeggen, want ik wilde indruk maken, hij was al bijna 18, had veel vrienden en aanzien in de buurt.

Toen ik mijn eerste naaktfoto stuurde noemde hij mij zijn vriendinnetje, zijn meisje! Ik was zo blij en trots om zijn vriendinnetje te zijn!

Daarna vroeg hij steeds vaker foto’s, want dat is wat koppeltjes doen. Op een middag vroeg hij mij om verder te gaan, maar ik wilde niet. Ik was nog maagd en had nog nooit zoiets gedaan. Ik bleef neen zeggen tot hij echt boos werd, hij zei: “Je moet niet zo schijnheilig doen! Je zit mij heel de tijd sexy foto’s te sturen en dan terugkrabbelen zeker! Of wil je soms dat ik die foto’s aan uw ouders laat zien!”

Ik heb toen toch ingestemd. Hij maakte foto’s en filmpjes van wat we deden en gebruikte die elke keer dat ik niet deed wat hij vroeg. Op een dag zag hij mijn ID, toen hij besefte dat ik net 12 was geworden veranderde hij ineens. Hij nam me mee zijn naar zijn vrienden en zei dat ik seks moest hebben met hen of hij zou alle foto’s online zetten en viraal laten gaan. Ik wist dat ik dit ging moeten blijven doen…

Wat doet Payoke?

Indien er vermoedens zijn dat een jongere slachtoffer werd van een tienerpooier dan moet dit bij Payoke gemeld worden, helaas gebeurt dit niet altijd. In 2022 ontving Payoke 111 aanmeldingen van verontrustende situaties, waarschijnlijk ligt het werkelijke aantal slachtoffers veel hoger (wanneer we uitgaan van cijfers vergelijkbaar met Nederland zouden er ieder jaar rond de 850 slachtoffers in België zijn).

Aanmeldingen ontvangen we uit alle richtingen: voornamelijk van jeugdzorg (54%) en sociaal werkers (16%), maar ook van zorgverleners (9%), ouders/familie (8%), politie of justitie (6%), onderwijzers (6%) of in uitzonderlijke gevallen van het slachtoffer zelf (1%) (percentages gebaseerd op gemiddelde in de periode 2019-2022).

Na een aanmelding nemen wij contact op met de jongere zelf en/of de context van de jongere (wanneer die in een instelling verblijft contacteren wij hen om de afspraak in te plannen). We leggen kort uit wie we zijn en wat we doen en vragen of we mogen komen kennismaken. Als de jongere akkoord is, gaan wij naar de jongere toe, zodat deze zich niet hoeft te verplaatsen. Als er waar de jongere verblijft (thuis, op school of in een instelling) geen fijne en veilige plaats is om elkaar te spreken, dan komen we met onze praatmobiel: een gezellige, veilige gespreksruimte op wielen.

Wat we doen hangt compleet af van de situatie en de jongere zelf, we gaan op hun snelheid en doen niets zonder hun instemming of inspraak. Zij hebben de leiding.

Wanneer we een duidelijk beeld hebben van de situatie stellen we een aanbeveling op over hoe verder te gaan. Afhankelijk van de situatie en keuze van de jongere kunnen we deze aanbeveling doorgeven aan de jeugdrechter, de instelling waar ze verblijven, begeleiders, de ouders/voogd of de school.

Payoke biedt hulp aan iedereen, ook wanneer een nu meerderjarige werd uitgebuit als minderjarige of een minderjarige 18 wordt tijdens de begeleiding. De zorg en begeleiding wordt verdergezet door een team gespecialiseerd in het begeleiden van meerderjarige slachtoffers.

Wat kan jij doen?

Preventie – Help mee om jongeren weerbaarder te maken, verspreid de informatie die je geleerd hebt en verwijs mensen door naar onze site of sociale media om zelf ook meer te leren. Meer kennis is niet voldoende om slachtoffers te voorkomen, maar het is wel een eerste stap naar snellere herkenning van tienerpooiers, weten hoe je kan reageren en waar je terecht kan wanneer je vragen hebt!

Concrete vermoedens? – Heb je vragen over je eigen relatie of vermoedens over een ongezonde relatie van een familielid, vriend(in), leerling(e), of patiënt? Hier vind je meer informatie over wat je kan doen, mocht je daarna nog vragen hebben, aarzel niet om contact met ons op te nemen!

Help slachtoffers – Elke 19 euro is een kilometer extra voor onze praatmobiel, een rijdende, veilige en gezellige spreekruimte waarmee we heel Vlaanderen door kunnen reizen om zoveel mogelijk jongeren te helpen. Doneer hier!

Organiseer je een benefiet, spaghetti-avond, of heb je een ander goed idee om geld in te zamelen? Stuur ons een DM dan helpen we je door je bericht te delen op onze sociale media!

Ervaringsdeskundigen aan het woord

Ieder verhaal is uniek, maar er zijn altijd patronen te herkennen in hoe tienerpooiers feilloos lijken te weten waar de kwetsbaarheden zitten bij jongeren.

Wil je beter begrijpen hoe tienerpooiers te werk gaan, welk effect ze hebben op de jongeren die ze uitbuiten en hoe jongeren zich hier weer uit vechten? Luister dan naar de verschillende verhalen van ervaringsdeskudigen. Nora vertelt haar verhaal hier en hieronder vind je boekentips van nog meer ervaringsdeskundigen.